Το ναυάγιο Kaptan Ismail Hakki!

Θαυμασμός, δέος, νοσταλγία, περιέργεια, απομόνωση, εγκατάλειψη, φόβος, θλίψη είναι συναισθήματα συνυφασμένα με τα πλοία που έχουν «δέσει» για πάντα στα λιμάνια του βυθού. Ναυάγια, από τις λέξεις ναῦς (νέω = κολυμπώ) και ἄγνυμι (=συντρίβω), πλοία που υπέκυψαν στις αδάμαστες ορέξεις του Ποσειδώνα. Σκαριά που πήραν μαζί τους ότι δεν πρόλαβε ή δεν ήθελε να τα αποχωριστεί, αντικείμενα, ανθρώπους, αναμνήσεις…

1881. Ιδρύεται στην Κωνσταντινούπολη η πλοιοκτήτρια εταιρεία Deval Shipping Group από τον καπετάνιο Hasan Deval, που είχε στην κατοχή της ξύλινα πλοία για την μεταφορά εμπορευμάτων από την Ρωσία στην Τουρκία.

1952. Αναλαμβάνει την εταιρεία ο Ismael Hakki, ο οποίος είναι ο πρώτος Τούρκος πλοιοκτήτης που μετατρέπει πλοία από ατμοκίνητα σε πετρελαιοκίνητα.

1969. Στην Πόλη, Κωνσταντινούπολη ναυπηγείται το εμπορικό πλοίο 30 μέτρων Ismael Hakki, βάρους 498 τόνων.

30/01/1978. Στα ανοιχτά του ακρωτηρίου Μαλέας, λίγα ναυτικά μίλια δυτικά του, επικρατεί έντονη θαλασσοταραχή. Είναι μεσάνυχτα και ένα φορτηγό πλοίο προσπαθεί να κρατήσει την ισορροπία του. Στην μάχη με την μανιασμένη θάλασσα, ο καπετάνιος προσπαθεί να προστατεύσει το πλοίο στον όρμο του Αγίου Νικολάου. Το βαρύ φορτίο από σιδηρομεταλλεύματα και ένα αυτοκίνητο πλαγιάζει το άτυχο σκαρί. Οι λιγοστοί ναύτες μπαίνουν στην σωσίβια λέμβο μήπως προλάβουν να απομακρυνθούν από το σημείο πριν τους πάρει μαζί του το Ismael Hakki. Στην απόκρημνη στεριά ανάβει ένα φως, μια δάδα, και οι επιζώντες κωπηλατούν προς τα εκεί. Ένας βοσκός που παρακολουθεί το συμβάν δείχνει την μοναδική ομαλή πρόσβαση στην στεριά. Ως εκ θαύματος οι ναύτες έφτασαν εκεί, βλέποντας το πλοίο τους να σπαρταράει καθώς το καταπίνει η μαύρη θάλασσα.

22/06/2019. Μεσημέρι 16:30, με πολύ ζέστη πασχίζουμε να φορέσουμε τις καταδυτικές στολές μας. Βρισκόμαστε στο ακρωτήριο Μαλέα, στο νοτιότερο άκρο του ανατολικού ποδιού της Πελοποννήσου, σε μια εξερευνητική εκδρομή στις κρυμμένες ομορφιές τις περιοχής. Μόλις είχαμε περιπλανηθεί στο απολιθωμένο δάσος φοινικόδεντρων που υπάρχει εκεί εδώ και 3 εκατομμύρια χρόνια!

Αφού χωρέσαμε τα γυμνασμένα κορμιά(!) μας στις εφαρμοστές στολές, κατευθυνθήκαμε σχεδόν τρέχοντας προς την ακτή για να δροσιστούμε στην θάλασσα! Φορέσαμε προσεχτικά τον εξοπλισμό μας και ακούσαμε τις οδηγίες των εκπαιδευτών μας. Βρισκόμασταν λίγα λεπτά μακρυά από το θρυλικό ναυάγιο Kaptan Ismael Hakki!

Βουτήξαμε ένας ένας από τα σκαλοπατάκια, την μοναδική εύκολη πρόσβαση της ακτής, και αρχίσαμε να κολυμπάμε προς το σημείο που είχε υποδειχτεί. Στην αρχή μεγάλοι βράχοι και ύστερα λευκή αμμουδιά ήταν κάτω από τα πόδια μας. Αφού κολυμπήσαμε περίπου 100 μέτρα, μια μεγάλη σκιά άρχισε να φαίνεται! Ήταν αυτό! Το ναυάγιο της νύχτας του 1978!

Μαζευτήκαμε από πάνω του και οι 11 και αρχίσαμε να κατεβαίνουμε. Το πλοίο είναι ακουμπισμένο στον βυθό πλαγίως. Στα 3 μέτρα καθίσαμε επάνω του, ανάμεσα στα ανοιχτά φινιστρίνια που έκοβαν βόλτες διάφορα ψαράκια!

Ύστερα ξεχυθήκαμε προς τα κάτω και προς όλες τις κατευθύνσεις. Από την πλώρη μέχρι την πρύμνη και από το άλμπουρο μέχρι το τελευταίο κατάστρωμα βλέπαμε τα σημάδια του χρόνου.

Η σκουριά έχει αρχίσει να τρυπάει σχεδόν τα πάντα και δημιουργεί εύκολα περάσματα στους χώρους του πλοίου. Το μέγιστο βάθος είναι 12 μέτρα. Η λευκή αμμουδιά, η διαύγεια, η έλλειψη κυματισμού στην επιφάνεια και οι κάθετες ακτίνες του ήλιου δημιουργούν τέλειες συνθήκες για φωτογραφία.

Η προπέλα στέκει ακόμη εκεί λες και περιμένει ένα θαύμα για να ξαναβρεί ζωή. Πριν τελειώσει ο αέρας από τις μπουκάλες μας πρέπει να πάρουμε τον δρόμο προς την επιφάνεια, αλλά δεν θέλω.. δεν θέλουμε.. ούτε αυτό θέλει.. νιώθω την μοναξιά του κάθε φορά που αγγίζω το σκουριασμένο του δέρμα..

Το κολύμπι προς τα πίσω ήταν δύσκολο καθώς φυσούσε βόρειος άνεμος και βγήκαμε στην στεριά αρκετά εξουθενωμένοι, αλλά με τις καλύτερες εικόνες στο μυαλό μας! Η εμπειρία της κατάδυσης ήταν πρώτη για τους περισσότερους και έτσι η χαρά τους ήταν διπλή! Εγώ δε, ως λάτρης των αντι – mainstream εμπειριών είχα ένα αίσθημα πληρότητας!

Βγάλαμε τις στολές μας, πιο εύκολα από ότι τις βάλαμε(!), και πήραμε τον δρόμο για την Ελαφόνησο όπου συνεχίστηκε το εξερευνητικό μας διήμερο, αφήνοντας το ναυάγιο να συνεχίσει την μοναχική του πορεία στον χρόνο, εκεί κάτω, στο ακρωτήριο Μαλέα.

25/6/2019. Είμαι στον υπολογιστή μου και γράφω για την εμπειρία μας στο ναυάγιο Kaptan Ismael Hakki. Όσο κι αν η θάλασσα το διαβρώνει, μέσα από τις ιστορίες μας θα μείνει αλησμόνητο…

 

Φωτογραφίες: Ξυλιάς Ανδρέας, Κούβαρης Κωνσταντίνος, Καπερώνης Αλέξανδρος, Τάσιος Βασίλης.

Την εξερευνητική εκδρομή υποστήριξαν οι Hellas Nature, Love your Holidays, School of Diving.